Główne cele Szkoły

• wspieranie edukacji społeczeństwa w dziedzinie zasad stosowania akupunktury,
• niesienie ulgi w chorobie poprzez stosowanie akupunktury i innego uznanego leczenia,
• prowadzenie i propagowanie badań dotyczących sztuki akupunktury i nauki tej dziedziny.

Ogólne cele i zamierzenia szkoły

Akupunktura tradycyjna jest oparta na teoriach i zasadach pozwalających zrozumieć energetyczne funkcje człowieka. Program nauczania stanowi dla słuchaczy przewodnik do zrozumienia i wykorzystania tych funkcji w celu zapobiegania chorobom i wspierania procesu powrotu do zdrowia. W kształceniu słuchaczy Szkoła kładzie nacisk na rozbudzenie i rozwój naturalnych umiejętności diagnostycznych – zdolności widzenia, słyszenia, zadawania pytań i wykorzystywania zmysłów węchu i dotyku. Niezwykle ważne jest, aby słuchacze i późniejsi absolwenci Szkoły postrzegali osobę chorą jako całość – „ciało, umysł i duch”. Podstawową zasadą pracy specjalisty z zakresu akupunktury jest określanie i eliminowanie podstawowych przyczyn choroby zgodnie z zasadami akupunktury tradycyjnej. Postępowanie takie przywraca energetyczną równowagę i harmonię, umożliwiając choremu naturalny powrót do zdrowia i odzyskanie pełnego potencjału egzystencji człowieka. Szkoła stawia sobie za cel przygotowywanie opiekuńczych, samodzielnych i krytycznie patrzących na świat specjalistów z zakresu akupunktury, będących w stanie zaoferować społeczeństwu akupunkturę z zachowaniem najwyższych standardów bezpieczeństwa, kompetencji i wiedzy. W programie nauczania Szkoły znalazły się m.in. nauki biologiczno-medyczne, obejmujące anatomię oraz zdrowie i choroby człowieka. Program ich nauczania jest specjalnie zaprojektowany z myślą o adeptach akupunktury. Przedmioty biologiczno-medyczne stanowią integralną część programu nauczania akupunktury i tam, gdzie jest to możliwe, prowadzący zajęcia również praktykują akupunkturę. Szkoła rozpoznaje znaczenie autorefleksji oraz osobistego i zawodowego rozwoju, zarówno nauczycieli, jaki i uczniów. Oferowany przez Szkołę program nauczania uwzględnia doświadczenie i wiedzę wszystkich uczestników tego procesu. Szkoła uważa, że doświadczenie i wiedza zarówno nauczycieli, jak i słuchaczy, wzbogaca proces nauczania. Przesłanką funkcjonowania Szkoły jest zachęcanie słuchaczy do czynnego uczestnictwa w procesie uczenia się. Szkoła kładzie nacisk na to, aby metody nauczania uwzględniały różnorodność osobowości słuchaczy i były na nich skoncentrowane. Słuchaczem Szkoły może zostać każda osoba, która posiada świadectwo dojrzałości.

Cele szczegółowe

Celem programu nauczania jest:

• szczegółowe przedstawienie procesu analizy choroby oraz jej eliminacji zgodnie z zasadami akupunktury tradycyjnej, a także poznanie innych naturalnych stylów jej usuwania,
• ochrona zdrowia publicznego poprzez przygotowanie każdego słuchacza, kończącego naukę, do dokonania bezpiecznej i skutecznej oceny stanu zdrowia chorego i przeprowadzenia bezpiecznego i skutecznego procesu usuwania choroby,
• rozwijanie cech samoświadomości, refleksji, uczciwości, pokory, troski, zaufania, szacunku i wiary we własne siły oraz wewnętrznej potrzeby rozwijania kompetencji zawodowych,
• rozbudzenie wśród słuchaczy entuzjastycznego i realistycznego odniesienia do potencjału akupunktury tradycyjnej,
• przygotowanie absolwentów Szkoły do niezależnej pracy w charakterze specjalisty z zakresu akupunktury i do kooperacji z innymi specjalistami medycyny oraz powszechną służbą zdrowia,
• zachęcanie do zaangażowania się w trwający przez całe życie proces uczenia się oraz ciągłego rozwoju osobistego i zawodowego.

Zamierzenia edukacyjne:

Nadrzędnym celem Szkoły jest wyposażenie absolwentów w następujące kompetencje zawodowe:

1. Wiedzę na temat teorii i filozofii akupunktury tradycyjnej:
   a) filozofia, teorie oraz prawa dotyczące akupunktury tradycyjnej;
   b) tradycyjne metody diagnostyczne, mające na celu znalezienie przyczyn wszelkich pojawiających się symptomów,
   c) drogi południkowe, punkty oraz tętna,
   d) pięć żywiołów, dwanaście urzędników (zang/fu), ich funkcje i wzajemne relacje,
   e) akupunktura wobec innych systemów leczenia.
2. Umiejętność zastosowania wiedzy w praktyce poprzez:
   a) zdobycie wiedzy na temat anatomii oraz fizjologii narządów i układów,
   b) rozpoznanie przyczyn choroby poprzez skuteczne zebranie wywiadu na temat danego przypadku, włączenie umiejętności widzenia, słyszenia, zadawania pytań, oraz wykorzystywania zmysłu dotyku i węchu,
   c) przygotowanie planu eliminacji choroby na podstawie diagnozy tradycyjnej, wyczuwania pulsu oraz badania języka,
   d) określenie czasu oraz kolejności leczenia,
   e) zastosowanie bezpiecznych i kompetentnych technik praktycznych, np. nakłuwanie igłą i ogrzewanie chorego miejsca palącym się ziołem (Arthemisa vulgaris latiflora),
   f) skuteczną pracę z szeroką gamą chorych oraz możliwości akupunktury w profilaktyce prozdrowotnej,
   g) określenie celowości zastosowania akupunktury dla konkretnej osoby,
   h) dokładną lokalizację powierzchniowych struktur i elementów anatomicznych w celu zapewnienia dokładnego umiejscowienia punktów do nakłuwania i przeprowadzenia bezpiecznego nakłuwania,
   i) uzyskanie wiedzy na temat zaburzeń funkcji człowieka z punktu widzenia klinicznej medycyny zachodniej,
   j) utrzymywanie kontaktów z innymi specjalistami w dziedzinie ochrony zdrowia, korzystających z nazewnictwa oraz języka medycyny zachodniej,
   k) rozpoznawanie sygnałów ostrzegawczych i objawów w celu skierowania chorego do lekarza lub innego specjalisty z dziedziny ochrony zdrowia,
   l) znajomość sposobu działania powszechnie stosowanych leków, łącznie ze świadomością, dlaczego lek mógł być przepisany, oraz problemów, jakie mogą wystąpić, gdy leki oddziałują na siebie wzajemnie lub zostają odstawione.
3. Samoświadomość specjalisty akupunktury:
   a) rozumienie całościowego podejścia do człowieka,
   b) uznanie własnych ograniczeń oraz zaangażowanie w uczenie się i rozwój osobisty w przyszłości,
   c) rozpoznawanie, w jaki sposób własny styl praktyki w dziedzinie akupunktury przypomina, a w jaki – różni się od innych stylów praktyki akupunktury,
   d) dostrzeganie potrzeby korzystania ze źródeł zewnętrznych, takich jak zasięganie porad u innych specjalistów w dziedzinie ochrony zdrowia lub organizowanie nadzoru zawodowego,
   e) rozumienie odpowiedzialności etycznej w pracy zawodowej,
   f) rozumienie znaczenia dbania o własne zdrowie.
4. Zdolność do założenia, kierowania i utrzymania własnej praktyki akupunktury:
   a) planowanie spotkań z chorymi,
   b) prowadzenie właściwych rejestrów i utrzymywanie dyskrecji w sprawach dotyczących chorego,
   c) zrozumienie towarzyszących aspektów prawnych, etycznych, biznesowych i ubezpieczeniowych.